{{item.title}}
{{item.text}}
{{item.title}}
{{item.text}}
Bartosz Safiejko
Dyrektor
Strategy& w Polsce
Wojciech Słowiński
Partner
Strategy& w Polsce
Transformacja energetyczna jest jednym z kluczowych wyzwań dla Unii Europejskiej i wielu przedsiębiorstw działających w jej państwach członkowskich. Działania transformacyjne są wynikiem dostosowania się do regulacji środowiskowych powstających w celu walki ze zmianami klimatycznymi, ale wpływ na nie ma również aktualna sytuacja geopolityczna i chęć uniezależnienia się od dostaw paliw kopalnych z niepewnych politycznie kierunków.
Skuteczne przejście przez proces transformacji energetycznej będzie jednym z najważniejszych czynników, który zadecyduje o możliwości zachowania konkurencyjności zarówno polskiej, jak i europejskiej gospodarki. W procesie tym kluczową rolę odgrywać mają odnawialne źródła energii. Jednym z nich jest biometan, który stanowi niskoemisyjną alternatywę dla gazu ziemnego.
Biometan stanowi również istotny element w osiągnięciu niezależności energetycznej. Zgodnie z przewidywaniami Komisji Europejskiej, do 2030 roku jest on w stanie zastąpić aż 20% gazu importowanego w 2021 roku z Rosji.
Biometan jest szansą na dekarbonizację transportu, który według IEA (International Energy Agency) odpowiada za 1/3 globalnej emisji CO2. Dzięki możliwości osiągnięcia ujemnej emisyjności, wystarczy jedynie:
*redukcja w porównaniu do emisji z 2008 r.
**propozycja KE, wstępnie zatwierdzona przez Radę Europejską i europarlament, redukcja w porównaniu do 2019 r.
Potencjał biometanu w transformacji energetycznej został dostrzeżony przez kraje Europy Zachodniej już kilka lat temu, co zaowocowało stopniowym wprowadzaniem odpowiednich strategii i regulacji. Przykład Francji uwidacznia kluczową rolę, jaką pełni długoterminowa strategia w dokonaniu tej transformacji.
We Francji w 2007 roku odbyła się seria multipartyjnych debat na temat polityki środowiskowej i zrównoważonego rozwoju. Pokłosiem „okrągłego stołu” były dwa akty Grenelle, które kolejno wskazały strategię i cele środowiskowe oraz sposób ich implementacji. Na ich bazie wprowadzono mechanizm taryf dla biometanu wtłaczanego do sieci oraz certyfikaty pochodzenia. Kolejno wprowadzane były polityki i programy wzmacniające przekaz Grenelle, a także dalsze zachęty, w tym nieudany system przetargowy oraz dofinansowanie do kosztów przyłącza do sieci gazu. To ostatnie szczególnie mocno wpłynęło na szybki rozwój produkcji zielonego gazu.
W efekcie konsekwentnego wdrażania przyjętej strategii, rozwój biometanu postępuje we Francji szybciej niż zakładano i wyznaczony na 2023 rok cel 6TWh biometanu wprowadzonego do sieci został zrealizowany z ponad rocznym wyprzedzeniem.
2022 - Kolejna aktualizacja taryf
2020 - Aktualizacja taryf
2017 - Dofinansowanie do przyłączenia
2016 - System przetargowy
2015 - LCTEV
2011 - Pierwsze taryfy zakupowe na biometan
2010 - Grenelle 2 - wsparcie biometanu
2009 - Grenelle 1 - definicja biometanu
Ambitne plany Unii Europejskiej w zakresie rozwoju energii odnawialnej wymuszają na krajach członkowskich konieczność zwiększenie tempa prac i inwestycji w tej dziedzinie. Ogromną szansą dla naszego kraju na dogonienie europejskich liderów może być postawienie na biometan. W przeciwieństwie do energii słonecznej oraz wiatrowej, Polska jest jednym z krajów o największym potencjale produkcji biometanu w Unii Europejskiej.
Do ogromnego potencjału Polski jako producenta biogazu zalicza się:
Wysokie zapotrzebowanie na gaz ziemny
Rozbudowana sieć dystrybucji i przesyłu gazu ziemnego
Wysoka liczba gospodarstw wiejskich
Wysoko rozwinięta branża transportowa
Mimo to, jedynie 22% uczestników polskiego rynku biogazu rozważa rozszerzenie łańcucha wartości o biometan. Brakuje odpowiedniego klimatu inwestycyjnego wspieranego przez krajową strategię rozwoju biogazu i biometanu na wzór Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 czy Programu polskiej energetyki jądrowej.
Badanie przeprowadzone przez PwC w okresie 30.08.2023 – 26.09.2023 wśród 50 podmiotów gospodarczych stanowiących ponad 10% krajowego rynku biometanu.